835 Satır

Bu bir türkü:-
toprak çanaklarda
güneşi içenlerin türküsü!
Bu bir örgü:-
alev bir saç örgüsü!
                      kıvranıyor;
kanlı; kızıl bir meş'ale gibi yanıyor
                                   esmer alınlarında
                       bakır ayakları çıplak kahramanların!
Ben de gördüm o kahramanları,
ben de sardım o örgüyü,
ben de onlarla
                  güneşe giden
                                     köprüden
                                            geçtim!
Ben de içtim toprak çanaklarda güneşi.
Ben de söyledim o türküyü!

Yüreğimiz topraktan aldı hızını;
altın yeleli aslanların ağzını
                                     yırtarak
                                           gerindik!
Sıçradık;
         şimşekli rüzgâra bindik!.
Kayalardan
         kayalarla kopan kartallar
çırpıyor ışıkta yaldızlanan kanatlarını.
Alev bilekli süvariler kamçılıyor
                          şaha kalkan atlarını!

                 Akın var
                             güneşe akın!
                     Güneşi zaptedeceğiz
                             güneşin zaptı yakın!

Düşmesin bizimle yola:
evinde ağlayanların
                         göz yaşlarını
                                     boynunda ağır bir
                                                             zincir
                                                                 gibi taşıyanlar!
Bıraksın peşimizi
         kendi yüreğinin kabuğunda yaşayanlar! 

NAZIM HIKMET, 835 SATIR, ADAM YAYINLARI, 1987, sayfa 9-10

COTE: [TUR-L] [HIKM-32330]
(243 sayfa)

http://www.siirler-sairler.com/siirler_1057.html